Czego najbardziej żałujemy pod koniec naszego życia? Może zaskoczy Cię to, o czym ludzie najczęściej mówią. Kiedy czują, że ich życie powolutku dobiega końca, mają czas na to, żeby zastanowić się, czego w życiu najczęściej żałują.
Pielęgniarka Bronnie Ware pracuje już wiele lat w opiece paliatywnej. Tutaj często patrzy śmierci prosto w oczy i tak samo również ludziom, którzy nie mają do niej daleko. Może teraz mówisz sobie, że to musi być bardzo smutny, męczący i depresywny zawód. Jednak Bronnie twierdzi, że jej praca otworzyła jej oczy i nauczyła ją, w jaki sposób poprawnie żyć.
Czego żałujemy pod koniec życia? Zerknij!
Czy ciekawi cię, czego ludzie na łożu śmierci najbardziej żałują? Co ich martwi? Co zrobiliby inaczej, o ile mieliby drugą szansę? W takim przypadku na pewo przeczytaj następujący artykuł, w którym znajdziesz pięć rzeczy, których ludzie pod koniec życia najbardziej żałują. O czym myślą, kiedy śmierć puka do drzwi…
Chciał(a)bym pracować mniej
Mówi się, że bez pracy nie ma kołaczy. Dzięki pracy mamy finanse i te dają nam uczucie pewności, a więc pracujemy więcej, żeby mieć więcej pieniędzy. Wydaje się to logiczne. Jednak pod koniec życia uświadamiamy sobie, że pracujemy zbyt dużo i nie spędzamy czas z rodziną lub rosnącymi dziećmi. Na pewno nie warto.
Chciał(a)bym zostać w kontakcie z przyjaciółmi
W trakcie naszego życia spotkamy wiele ludzi, niektórzy w naszym życiu pozostaną, inni z naszego życia odejdą. Tak w życiu po prostu jest. Jednak umierając, nagle brakują nam osoby, z którymi ograniczyliśmy kontakt lub całkowicie przerwaliśmy go.
Chciał(a)bym żyć według siebie
Pod koniec życia patrzymy z powrotem, często uświadomimy sobie, że nie żyliśmy tak, jak chcieliśmy my sami, lecz jak oczekiwali od nas inni. Nic dziwnego, że wtedy widzimy tyle niespełnionych marzeń, spraw, które mogliśmy zmienić.
Chciał(a)bym znaleźć odwagę wyrazić moje emocje
W naszym życiu często traktujemy innych w taki sposób, żeby nie stwarzać problemy oraz kłótnie. Czasami nawet udajemy, że wszystko jest w porządku. Stopniowo zaczynamy nosić maskę, która właściwie nie jest nawet nasza.
Chciał(a)bym być bardziej szczęśliwa(y)
Dopiero pod sam koniec życia uświadomimy sobie, że szczęście mamy we własnych rękach. Przez całe życie gdzieś galopujemy i zbyt późno widzimy, że szczęście było przez cały czas na wyciągnięcie ręki. I teraz? Niestety już za późno.
